Bemowo ma bogatą przeszłość sięgającą piętnastowiecznego osadnictwa na Mazowszu. Rozkwit ekonomiczny na tym obszarze nastąpił w XIX wieku, kiedy to produkty pochodzące z bemowskich ogrodów i sadów, stawały się coraz ważniejsze, co spowodowało wzrost znaczenia Bemowa, jako głównego zielonego obszaru Warszawy.
Urbanizacja Bemowa rozpoczęła się w okresie międzywojennym wraz z powstaniem Transatlantyckiej Centrali Radiotelegraficznej. Z inicjatywy ówczesnego Ministra Poczt i Telegrafów, Ignacego Boernera, zbudowano w jej okolicy osiedle dla służb obsługujących Centralę. Intensywny rozwój Bemowa w latach trzydziestych w zamierzeniu miał stworzyć miasto-ogród na obrzeżach Warszawy. W tamtym okresie powstała także pierwsza szkoła oraz jednostronna linia tramwajowa łącząca Koło z nowym osiedlem.
Piętno historii jest doskonale widoczne w postaci czterech, wciąż istniejących fortów, wchodzących w skład Twierdzy Warszawa, stworzonej przez carską Rosję na przełomie XIX i XX wieku. W związku z dogodną lokalizacją Bemowa, uczestnicy Powstania mogli tam ustanowić swoją zbrojownię i sekretną radiostację. Powojenny rozwój Bemowa był determinowany potrzebami wojska. Powstało tu lotnisko, a w 1951 roku założono Wojskową Akademię Techniczną. W tym samym roku Bemowo stało się oficjalnie częścią stolicy.
